آنگاه که ایده های فردی ما, کنش جمعی پیدا کند و در حرکت جمعی متبلور شود.
آنگاه که هر فردی بخواهد و تصمیم بگیرد که در اندیشیدن جمعی سهیم شود و گوشه ای از اندیشه نوین , راهگشا و انسانگرا را خلق کند.
آنگاه که همه ما تلاش کنیم که خالق اندیشه های نوین و راهگشا باشیم و در واقع تولید کننده اندیشه و نه صرفا مصرف کننده اندیشه پیشینیان خود باشیم.
آنگاه که تحقق رفتارانسانی در جامعه ,الگو سیاست و سیاست ورزی همه ما قرار بگیرد.
آنگاه که نقطه اشتراک ما با دیگران, نه ایدئولوژی مشترک ,بلکه نقطه اشتراک و پرنسیب ما, تلاش برای تحقق رفتار انسانی و متمدن نسبت به انسانها, حیوانات و محیط زیست باشد.
آنگاه است که زمینه های رشد و ترقی جامعه فراهم خواهد شد و جامعه توان خروج از بحران های سیاسی و اجتماعی خود را خواهد یافت.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر